کم‌تر از نیم دهه‌ی پیش، زمانی که عرضه‌ی فبلت ۵.۵ اینچی گلکسی نوت ۲، حرکتی متهورانه از جانب سامسونگ تلقی می‌شد، هواوی در نمایشگاه CES سال ۲۰۱۳، فبلت Ascend Mate را با نمایشگر ۶.۱ اینچی و باتری حجیم معرفی کرد؛ محصولی که زمینه‌ساز تولد خانواده‌ی محبوب Mate‌ شد و آغاز نبردی ادامه‌دار را در دسته‌ی فبلت‌ها کلید زد. اسند میت در آن زمان بخشی از برنامه‌ی چینی‌ها برای گذار به‌سمت دستگاه‌های پریمیوم‌تر بود و ریچارد یو، مدیرعامل هواوی، به‌لطف ماهیت «All-in-One» این فبلت غول‌پیکر، آن را آینده‌ی گوشی‌های هوشمند می‌دانست.

خانواده‌ی Mate از دوران شکل‌گیری تاکنون تغییرات بسیاری را به‌خود دیده و اکنون در سال ۲۰۱۸ با سری میت ۲۰ به اوج بلوغ رسیده است. هواوی اکتبر امسال برخلاف گذشته، چهار عضو جدید را به خانواده‌ی فبلت‌های پرچم‌دار خود اضافه کرد که از بین آن‌ها، میت ۲۰ پرو با انبوه ویژگی‌هایی همچون سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی، حسگر اثر انگشت زیر نمایشگر، دوربین سه‌گانه با رزولوشن بالا و فناوری شارژ سریع فوق سریع ۴۰ واتی، کامل‌ترین گوشی هوشمندی محسوب می‌شود که چینی‌ها در تاریخ ۱۵ ساله‌ی فعالیتشان در دنیای موبایل، روانه‌ی بازار کرده‌اند.

طراحی

محصولات سری میت همواره ویترینی جذاب از آخرین دستاوردهای فنی هواوی بوده‌اند و میت ۲۰ پرو نیز دقیقاً از همان قاعده پیروی می‌کند؛ اما کالبد آن زیباتر و باشکوه‌تر از هر زمان دیگری است. فُرم کلی پرچم‌دار جدید چینی‌ها شباهت بسیاری به گلکسی اس ۹ پلاس دارد؛ بدنه‌ی متقارن و انحنادار، صفحات شیشه‌‌ای سه‌بعدی با لبه‌های خمیده که با پیشروی از هر دو سوی دستگاه، ضخامت فریم آلومینیومی را کاهش داده‌اند و نمایشگری تمام صفحه‌ با گوشه‌های گرد، همگی المان‌هایی هستند که پیش از این با کهکشانی سامسونگ نیز تجربه کرده‌ایم.

میت ۲۰ پرو کمی بلندتر (۳.۶ میلی‌متر) و ضخیم‌تر (۰.۷ میلی‌متر) از نسل گذشته شده است؛ اما به‌لطف بهره‌گیری از نسبت تصویر کشیده‌تر ۱۹.۵:۹، اکنون عرض کمتری دارد و از نمایشگر بزرگ‌تری (۶.۳۹ در برابر ۶.۰ اینچ) استفاده می‌کند. عرض مناسب گوشی در کنار حاشیه‌های فوق‌العاده باریک نمایشگر باعث می‌شود تا فبلت جدید هواوی ارگونومی بسیار خوبی داشته باشد و در اغلب اوقات بتوان با یک دست از آن استفاده کرد. پرچم‌دار چینی‌ها با وجود بهره‌گیری از نمایشگر بزرگ‌تر، همانند اس ۹ پلاس، ۱۸۹ گرم وزن دارد و این موضوع باعث می‌شود تا در دست‌گرفتن Mate 20 Pro برای مدت طولانی، آزاردهنده نباشد.

استفاده از ترکیب شیشه و فلز مدت‌ها است که حکم فرمول طلایی ساخت گوشی‌های پرچم‌دار را دارد، اگرچه این ترکیب به‌خوبی حس کالایی گران‌قیمت را به کاربر القاء می‌کند و مزایایی همچون شارژ بی‌سیم و آنتن‌دهی را به‌همراه دارد؛ اما لک‌پذیری چنین گوشی‌هایی همواره مورد انتقاد بوده است، چینی‌ها برای رفع این مشکل، در رنگ‌های آبی و سبز میت ۲۰ پرو، روی پنل پشتی، بافت نسبتا زبری با خطوط مورب، موسوم به Hyper Optical Pattern به‌کار برده‌اند که آن را به‌میزان قابل توجهی در برابر لک و اثر انگشت مقاوم می‌کند و از احتمال سُر خوردن دستگاه نیز می‌کاهد.

صرف‌نظر از الگوی خاص بدنه، نمای پشتی میت ۲۰ پرو از دوربین سه‌گانه‌ی گوشی نیز میزبانی می‌کند که به‌همراه فلش LED دوگانه‌ی دستگاه، در قالب چینشی مربعی، میانه‌ی بالایی گوشی را به اشغال خود درآورده‌ و به میزان ناچیزی از سطح بدنه بیرون زده‌اند. هواوی دلیل استفاده از چنین چینشی را، الهام‌گرفتن از چراغ جلو در خودروهای سوپراسپرت پورشه عنوان می‌کند. چه چینش نامأنوس دوربین میت ۲۰ پرو برایمان خوشایند باشد، چه آن را زشت تلقی کنیم، این آرایه‌ی چهارتایی ساختار متقارن گوشی را حفظ می‌کند و اکنون امضای سری Mate 20 محسوب می‌شود.

نمای پشتی میت ۲۰ پرو به‌غیر از مجموعه‌ی دوربین در کنار لوگوی دو شرکت هواوی و لایکا، المان دیگری در خود ندارد و همان‌طور که در تصاویر نیز مشاهده می‌کنید؛ ماژول حسگر اثر انگشت در پنل پشتی یا هیچ قسمت دیگری از گوشی دیده نمی‌شود؛ چرا که شرکت سازنده، به‌جای استفاده از حسگرهای مرسوم، پرچم‌دار گران‌قیمت خود را با سنسور اثر انگشت زیر نمایشگر روانه‌ی بازار کرده است. در بخش‌های بعدی، بحث مفصل‌تری پیرامون سیستم هویت‌سنجی فبلت جدید و پیشرفته‌ی فبلت پرچم‌دار Huawei خواهیم داشت.

میت ۲۰ پرو از نمایشگری ۶.۳۹ اینچی بهره می‌برد که ۸۷.۹ درصد از سطح مقابل گوشی را در اختیار دارد و از دو طرف به حاشیه‌‌های بسیار باریکی محدود می‌شود، این حاشیه‌ها با همان قطر تا لبه‌ی بالای نمایشگر ادامه پیدا می‌کنند و در نهایت به بریدگی نسبتا عریضی می‌رسند که اکنون علاوه‌بر دوربین سلفی و اسپیکر، سیستم تشخیص چهره‌ی سه‌بعدی هواوی را نیز در بطن خود دارد. حاشیه‌ی پایین نمایشگر نسبت به آنچه در پی ۲۰ پرو تجربه کرده بودیم، بسیار باریک‌تر شده است. از نمای جلویی Mate 20 Pro، شیشه‌‌ی گوریلا گلس با لبه‌های خمیده محافظت می‌کند؛ اما متأسفانه چینی‌ها نوع این شیشه را مشخص نکرده‌اند.

فریم آلومینیومی میت ۲۰ پرو پوششی براق و هم‌رنگ با بدنه را به‌روی خود می‌بیند و به‌تبعیت از لبه‌های خمیده‌ی نمایشگر، سطحی محدب دارد تا بدین ترتیب، به پیوستگی گوشی آسیبی وارد نشود. کلیدهای کنترل صدا و پاور در لبه‌ی سمت راست جای گرفته‌اند و فشردن آن‌ها بازخورد بسیار خوبی را به‌همراه دارد. متأسفانه کلید پاور روی سطح خود بافت خاصی ندارد تا آن را از کلید کنترل حجم صدا متمایز کند؛ اما رنگ قرمز این کلید، جلوه‌ی زیبا و خاصی را به‌دستگاه می‌دهد. ماژول مادون قرمز و درگاه سیم‌کارت به‌ترتیب در لبه‌های بالا و پایین گوشی جای گرفته‌اند و نوارهای آنتن نیز برای حفظ تقارن دستگاه، به‌صورت دو به دو در این دو لبه قرار دارند. مانند گذشته، خبری از جک ۳.۵ میلی‌متری هدفون نیست و اسپیکر اصلی گوشی نیز داخل پورت USB-C پنهان شده است.

پوشش شیشه‌ای پشتی و جلویی میت ۲۰ پرو به‌لطف لبه‌های انحنادار خود به‌‌خوبی با فریم گوشی پیوند خورده‌‌‌ و در مجموع، ساختاری مستحکمی را به‌وجود آورده‌اند؛ به‌طوری که سطح مقاومت دستگاه در برابر آب و گردوغبار نسبت به نسل گذشته ارتقاء پیدا کرده است و اکنون با استاندارد IP68 هم‌خوانی دارد؛ بدین مفهوم که میت ۲۰ پرو می‌تواند به‌مدت ۳۰ دقیقه، فشار آب در عمق دو متری را تحمل کند. هواوی پرچم‌دار جدید خود را در چهار رنگ آبی، مشکی، سبز و Twilight روانه‌ی بازار کرده‌اند که نسخه‌ی Twilight‌ همانند آنچه در پی ۲۰ پرو دیده بودیم، گرادیانی از رنگ‌های آبی و بنفش را به‌نمایش می‌گذارد.

صفحه‌نمایش

وقتی صحبت از نمایشگر در پرچمداران به میان می‌آید، ناخودآگاه به یاد اولدها خواهیم افتاد؛ نمایشگرهایی با روشنایی بالا، مشکی عمیق، زاویه‌ی دید فوق‌العاده و قابل استفاده در زیر نور خورشید که با وجود گران بودن در بازار کنونی به تدریج خود را به انتخاب اول سازندگان گوشی‌های پرچمدار و بالارده مبدل ساختند. هواوی نیز برای تزریق روح یک پرچمدار به گوشی‌هایش راهی جز مهاجرت به این نمایشگرها ندارد از این رو در چند نسل گذشته‌ی گوشی‌های سری پی و میت از اولدها بهره گرفت. هواوی پنل امولد و خمیده‌ی استفاده شده در میت ۲۰ پرو را از همکار قدیمی خود یعنی BOE و همچنین LG تهیه کرده است.

نمایشگر ۶.۳۹ اینچی میت ۲۰ پرو رزولوشنی معادل ۳۱۲۰ در ۱۴۴۰ پیکسل دارد و همین موضوع تراکم بالای ۵۳۸ پیکسل در هر اینچ را برای آن به ارمغان آورده است؛ تصاویر در این نمایشگر بسیار شارپ به نظر می‌رسند و میت ۲۰ پرو در زمره‌ی بهترین‌ها در این بخش قرار می‌گیرد. نسبت تصویر ۱۹.۵ به ۹ میت ۲۰ پرو نسبت به پی ۲۰ پرو و نسل قبل افزایش یافته و همین مسأله باعث شده است تا گوشی کمی کشیده‌تر از دیگر ساخته‌های هواوی به نظر برسد. با توجه به پر مصرف بودن نمایشگر در حالت +WQHD، هواوی امکان تغییر خودکار و دستی رزولوشن را نیز همانند دیگر گوشی‌‌هایش به میت ۲۰ پرو آورده است:

• رزولوشن ۱۵۶۰ × ۷۲۰ (+HD)
• رزولوشن ۲۳۴۰ × ۱۰۸۰ (+FHD)
• رزولوشن ۳۱۲۰ × ۱۴۴۰ (+WQHD)

در میت ۲۰ پرو تنها شاهد پشتیبانی از استاندارد HDR10 هستیم و خبری از دالبی ویژن در آن نیست. تجربه‌ی محتوایی با

گستره‌ی دینامیکی بالا به لطف پشتیبانی نمایشگر از فضای رنگی گسترده‌ی DCI P3 و روشنایی بالا و کنتراست آن بسیار لذت‌بخش بود اما هنوز فقدان محتوا در این بخش حس می‌شود. زاویه‌ی دید را عالی ارزیابی می‌کنیم، نه تنها پدیده‌ی «Blue Shift» مشاهده نشد بلکه کاهش روشنایی در نگاه از زوایا نیز بسیار اندک بود. میت ۲۰ پرو در شرایط شبیه‌سازی شد‌ه‌ی نور شدید خورشید نیز موفق عمل کرد و گوشی کاملاً در زیر نور قابل استفاده بود و انعکاس نور از سطح نمایشگر نیز آزاردهنده نبود. نکته‌ای که در استفاده از نمایشگر میت ۲ پرو نظر ما را به خود جلب کرد، مشکل شناسایی لمس‌ لبه‌های خمیده‌ی گوشی بود؛ این مسأله در نسل‌های جدید پرچمداران سامسونگ حل شده است و امیدواریم هواوی نیز در تلاش‌های بعدی خود چاره‌ای برای آن بیاندیشد.

میت ۲۰ پرو در بررسی‌‌های روشنایی ما با ثبت روشنایی حداکثر ۸۸۰ نیت در حالت خودکار و الگوی ۵۰ درصدی (الگوی شطرنجی با ۵۰ درصد سطح سفید و سیاه) کمی بهتر از نسل پیش عمل کرد. با تنظیم روشنایی روی ۱۰۰ درصد نیز با الگوی ذکر شده روشنایی ۶۴۵ نیتی ثبت شد که از هر دو گوشی میت ۱۰ پرو و پی ۲۰ پرو بیشتر است. در زمان استفاده از الگوی ۱۰۰ درصد سفید برای سنجش روشنایی نیز به ترتیب در حالت دستی و خودکار روشنایی‌‌های ۵۳۰ و ۶۸۰ نیت ثبت شد؛ این کاهش روشنایی نسبت به حالت ۵۰ درصد از خاموش بودن پیکسل‌ها و پخش شدن جریان در پیکسل‌های کمتر نشات می‌گیرد. شایان ذکر است که حالت‌های Vivid و Normal تأثیر چندانی در روشنایی ثبت شده توسط ما نداشتند. گزارش‌های برخی کاربران مبنی بر مشاهده‌ی نشت نور سبز از لبه‌های نمایشگر ما را بر آن داشت تا این موضوع را بررسی کنیم؛ ما در محیط کاملاً تاریک آزمایش، اثری از عدم توازن نور و رنگ سبز در لبه‌های نمایشگر مشاهده نکردیم.